Joep van Lieshout heeft zijn atelier en kantoor op Ferrotopia, een deel van het NDSM terrein in Amsterdam.
Als je aan komt rijden vraag je je af waar je terecht bent gekomen, maar ik ben wel wat gewend......
In de schuur staan tafels en kun je heerlijk werken. Gisteren zaten wij daar te breien omdat de zon wel erg fel was.
Ik blijf bezig met een madonna met kind en .....een bijl in haar andere hand. Denk ervan wat je wilt..............
De werken die buiten staan en kunt bezoeken zijn prachtig en heel verrassend. De man met het schaap is van binnen zijn kantoor, het zilvergrijze werk is van binnen helemaal afgewerkt met afgetopte hoeken a la Gaudi. Daar hou ik van. Er staat een douche/toilet en een bed en keuken.
Prachtige toeters.
Kookpot, of stoofpot.
Afbeelding van allemaal losse draadjes?
Gisteravond vroeg ik mij af: waar heb ik dit eerder gezien?
Ernestine wist het antwoord. het heeft in het Pont museum in Tilburg gestaan.
Buiten aan de voorkant staat deze.
En dit zijn toiletten, vandaag helaas gesloten.
Loret had een hele goede les voorbereid, een hele mooie uitleg over Joep van Lieshout zelf en ook een verbinding naar het breien. Heel knap, heel doordacht.
Een telpatroon voor een rand in een trui voor voor Joep van Lieshout?
Een handgemaakt notitieboekje
wolletjes, we willen tenslotte breien........
Een trui waaraan we mochten trekken en uithalen
En het teamwerk om samen in de rondte te breien.
Joep van Lieshout staat ook wel voor ''zero waste'' Probeer zo weinig mogelijk weg te gooien en breisters zijn echt verschrikkelijk zuinig. Wij bewaren de restjes om er toch nog wat van te maken.
Van Lieshout heeft een hele ''slave-city '' gemaakt; uitgedacht om alles, maar dan ook echt alles te gebruiken ( misbruiken) om maar geen restanten te hebben. Hij heeft dit helemaal uitgewerkt en dit was in het Pontmuseum te Tilburg te zien. Naar aanleiding van opmerkingen en werk dat je levert word je slaaf of word je zo vernietigd dat er echt niks van je overblijft. Alle weefsels worden hergebruikt en zo. Griezelig idee omdat medemensen dit proces bewaken en uitrekenen, zoals bij ons Ernestine dit mocht doen.
Tjeetje wat een middag, een ding staat vast: het was het dubbel en dwars waard om naar Amsterdam te gaan en rest mij nog Loret te bedanken voor deze middag.
