Jaaaaaa, volgend jaar september ga ik naar Estland. Dat wil ik al zo lang omdat daar de textiele werkvormen op een heel hoog niveau staan. Volgend jaar , de 1e week van september ben ik er.
Ik wil dat heel graag zien, waar het kan voelen en misschien ook wel thuis gaan maken. Maar ik denk niet dat ik datzelfde niveau kan bereiken.
Loret is er net geweest en het broodje breien van september ging daarover. Ze liet wanten en banden zien.
De banden waren waarschijnlijk geweven met kaartjes, alhoewel de dunne band ook wel op een inkleloom geweven kan zijn. Ik ga even mijn aantekeningen van Marijke van Epen bekijken en dan kom ik er wel achter. Marijke van Epen was DE BANDENWEEFSTER. En zij had een gave om de techniek heel goed te kunnen overbrengen.
De wanten waren deels handgebreid , deels door de machine gebreid. Als ik kijk hoeveel uur er in de wanten van Arne en Carlos zijn gaan zitten, dan zijn de uren in deze wanten veel meer en zijn ze eigenlijk onbetaalbaar geworden. Wat de mensen niet realiseren is het feit dat ze bij het dragen echt geen koude handen zullen hebben. En ik weet niet of de fabrieksgebreide en de handgebreide dezelfde kwaliteit hebben.
Als breiopdracht moesten wij een patroon maken van een zelf uitgezocht object. Ik had een kindersokje met ingebreid ( de estse manier) patroon. Als ik de tijd heb ga ik het maken.
