Nou, als je ergens over wilt denken kun je het beste gaan zitten breien en ik ben dus de taart gaan breien.
Ik heb geen patroon gebruikt , heb zelf wat verzonnen. Ook , omdat Very Pink Knits ( vlog uit USA) een filmpje had gepost over wat je moet doen als je bij de German Short Row een steek hebt laten vallen.
Allemaal toevalligheden die ervoor zorgde dat ik vanmiddag rustig heb zitten breien.
Hoe is die taart ontstaan. Joep van Lieshout heeft een heel systeem beschreven om uiterst duurzaam, zero-waste, zo efficient mogelijk met alles om te gaan. Ook met de mens. Een samenleving bestaande 100.000 mannen en 100.000 vrouwen werd beoordeeld op werkinzet en loyaliteit ten aanzien van de samenleving. Je kunt het hele verhaal vinden op internet.
Ernestine was bij ons de beoordelaar. Vanaf het beging turfde zij onze opmerkingen en later moesten wij samen een trui uithalen en een stukje breien en het aantal gebreide steken werd genoteerd. Daar moest zij dan volgens een formule bekijken wie het meest productief/loyaal was en dus het meeste op zou gaan brengen. De anderen verdwenen ( fuguurlijk) in de schredder, nadat de organen eruit gehaald waren voor hergebruik.
De 5 personen die geselecteerd waren als slaaf, moesten gezamelijk in de rondte gaan breien.
Het aantal gebreide steken werd later omgezet in de taart zodat wij thuis toch een breiwerkje over deze dag konden maken.
Wat bedacht ik mij vanmiddag:
1 Ik zou of vluchten of vrijwillig naar de schredder gaan.
2 Ik beheers de manier om gevallen steken bij de German Short Row te herstellen.
3 Ik begrijp nog steeds niks van de combinatie bijl en kind op je arm.
4 Ik wil niks begrijpen van Slave City omdat het mijn een empatieloze/saaie/ griezelige bedoeling lijkt.
Mijn taart is klaar, Van Lieshout zal nog wel een tijdje in mijn hoofd zitten.
