Ik hoorde voor het eerst iets over naaldbinden tijdens de introductiecursus van Rita Huijink in Amsterdam.
Wij hebben toen zelf naalden gemaakt en uitleg gekregen hoe je het moest doen. Nou ja, eigenlijk hoefde dat niet zo van mij. Wat een gepriegel.
Een jaar later deed ik de cursus Historisch breien bij Rita met alle gevolgen van dien, die kunnen jullie wel op mijn blog lezen. In de 1e les kwam ook weer het naaldbinden ter sprake, maar ik kon er echt helemaal niks mee.
Vorig jaar kwam ik in aanraking met het TRC ( Textile Research Centre ) in Leiden in verband met de Texelse kous. Ik ben deze kous niet gaan breien. Dat wilde ik misschien wel, maar mijn handen niet. Ik ben voor de tentoonstelling wel verschillende kousen gaan breien.
Toen kwam opeens via whatts-app het aanbod van Diana Lankhorst binnen om een workshop naaldbinden te volgen bij het TRC. Zij heeft deze techniek helemaal uitgezocht, uitgeplozen en een manier gevonden om het wat makkelijker te gaan doen.
Afgelopen vrijdag was deze workshop. En wat was ik blij dat dit op mijn pad kwam. Deze voorloper van onze manier van breien was wel even een dingetje. Maar door de uitleg van Diana werd het opeens wel begrijpelijk en heb ik deze kleine dingetjes gemaakt. Vooral de 3e steek vind ik zo leuk.
Ik zie het al helemaal voor mij, een paar handschoenen van een natuurlijk materiaal echt wind- en waterdicht en heerlijk warme handen. Nog een paar kousen erbij en dan naar de Noord- en/of Zuidpool!
Diana is bezig met een boek over deze techniek en dat ga ik zeker aanschaffen. Binnenkort komt haar boek over spinnen uit. Een uitgebreid boek over niet alleen de manier van spinnen met een tol , maar ook over welke tol het beste werkt en wat voor materiaal je op welke manier moet spinnen.
Gezien haar kennis is ook dit boek een echte aanrader.
Ik ga nog veel proeven maken met deze techniek en zal ze dan fotograferen en op deze blog zetten.
